De torenvalk komt voor in grote delen van Europa,Azië en Afrika, in de zomer in Scandinavië en Noord-rusland. Het liefst eet hij veldmuizen maar hij eet ook kleinere vogels en insecten. In het oude Egypte werd hij geëerd als god van de kosmos.

Meesters van de wind

De torenvalk jaagt vaak op velden naast de autostrade. Je ziet hem dan stil in de wind hangen. Hoe doet hij dat? Wel, dat heet bidden: met snelle vleugelslagen en een waaier als staart vindt hij zijn evenwicht om dan snel naar een prooi te duiken. Torenvalken kunnen supergoed kijken en zien zo een prooi vanop grote hoogte. Het zijn kleine roofvogels en meesters van de wind. Ze gebruiken de wind om nog stiller te kunnen hangen en zo beter te kunnen jagen.

Stille jagers

De rug van het mannetje is rood-bruin en de kop eerder grijs-blauw terwijl de buik licht bruin is met zwarte vlekken. Het vrouwtje is veel bruiner, de vleugels ongeveer hetzelfde maar haar staart is zwart en haar kop bruin. De torenvalk is eerder zwijgzaam en herken je al snel aan zijn vlucht. De roep van een torenvalk is een hoog "kie-kie-kie-kie-kie-kie…" Dit hoor je enkel bij het nest en tijdens de balts (= de paartijd). Dat is natuurlijk slim omdat zijn prooi hem dan niet kan horen. Zo kan hij een verrassingsaanval maken.

Akkerlandvogel

Tot 1960 was de torenvalk de meest voorkomende roofvogel in Vlaanderen. De torenvalk is een echte akkerlandvogel. De Vlaamse weiden en akkers boden in het verleden alles wat een torenvalk kon wensen. Ook zijn prooi de veldmuis vond hier het perfecte habitat. Hoe meer veldmuizen, hoe meer torenvalken. Na 1960 veranderde de landbouw naar grootschalige landbouw waarbij de muis niet kan overleven. De kleine elementen van het landschap verdwenen. Denk hierbij aan hagen, grachten, lang gras, bomenrijen, enzovoort. Daardoor is het aantal torenvalken in ons land met meer dan de helft verdwenen. Hij vindt niet voldoende eten voor zijn jongen.